Door Rik Min
De zaak Ocalan heeft velen in Nederland en in Turkije gedwongen een standpunt in te nemen over de integriteit van zijn beweging en van de aspiraties van het de koerden in dat deel van de wereld.
Ocalan en zijn partij, de PKK, bedienen zich van marxistische-leninistische symbolen en retoriek. Dat dwingt met name individuele communisten en communistische partijen tot een standpunt. Dat kan niet anders.
Mijn mening over afscheidingsbewegingen sinds de accoorden van Helsinki is bekend. (Zie mijn stuk over afscheiden en bevrijden, diverse versies, 1996, 1997, 1998, 1999). Het komt neer op een standpunt dat - als de bevolking en de arbeidersklasse daar achter staat - de bevrijdingsbewegingen het recht en de plicht hebben hun gehele land te bevrijden van een dictator, van het kapitalisme of van een koloniserend imperialistisch land. Dat laatste mag niet verkeerd worden uitgelegd. Indonesië en Suriname waren beiden een kolonie van Nederland. Nederland had het recht niet die volkeren te koloniseren. Estland, Letland en Lithouwen zijn daar en tegen géén kolonies. Dat zijn landen die tot stand zijn gekomen door strijd en door breedgedragen internationele verdragen. Koerdistan is absoluut géén kolonie zoals Congo, Angola, etc. wel waren. Voor hen geldt niet de leuze van Lenin dat elk volk recht op een eigen staat heeft. Die leuze slaat alleen op onderdrukte landen waarbij een grens hoort en/of is ontstaan en welk als land is vastgelegd in internationele verdragen, bijvoorbeeld in de lijst met landen die de VN - vanaf 1946 tot rond 1989 - hanteerde.
De koerden zijn de afgelopen periode vele malen samen met het imperialisme opgetreden. Zij hebben zich laten gebruiken door de Amerikanen en hebben derhalve weinig recht van spreken. De Amerikanen hebben de Koerden en de Koerdische leiders gebruikt tegen Komeini; tegen Saddam Hoessein, etc. Objectief gezien heeft de hele discussie over 'het recht van de koerden' (op een eigen staat en los van Turkije) de gehele linkse beweging en de communistische partij kapot gemaakt en geelimineerd.
Enschede, 21 juni 1999.
Voetnoten en/of toelichting:
1) Noord Ierland is derhalve ook gewoon een kolonie en de Noord-Ieren hebben wèl recht om zich te bevrijden en eventueel aan te sluiten bij Ierland (als ze dat willen). Wales en Schotland daarentegen niet; die zijn al eeuwen 'gewone' onderdelen van Engeland en bijna niemand wenst die streek los van Engeland. Ik verdenk Blair ervan, op dit punt van zogenaamde autonomie, ten behoeve van het manipuleren van de massa, een spel te spelen voor de media, om te laten zien dat hij zogenaamd niet met twee maten in zijn eigen land meet aangaande de 'rechten' van de moslims in Bosnie en de albanezen in Kosovo. (Of hij is dom en niet op de hoogte van de gevaren en de gevolgen daarvan, namelijk: etnic cleansing)
2) Hoe zit het met Oost-Timor? Mogelijkerwijs heeft Indonesië wel degelijk oude rechten op Oost-Timor; immers Portugal en Nederland hebben Indonesië in de zeventiende eeuw volledig ten onrechte gekoloniseerd en opgedeeld. De nationalistische dochter van Soekarno< Soekarnopoutri, vindt dat, anno 1999, namelijk ook. Dit grensgeval moet verder bediscussieerd worden. Uitgangspunt blijft voor mij echter alle grenzen (en binnengrenzen) te respecteren zoals in de accoorden van Helsinki in 1995 zijn gedefinieerd en uitsluitend binnen die grenzen, elk land zichzelf laten bevrijden (van rechtse dictatuur en/of kapitalistische uitbuiting).