Het lijkt wel of het steeds belachelijker wordt. Hoog tijd om eens wat dingen op een rij te zetten.
Elke Nederlander heeft zijn huidige vrijheden te danken aan de communisten: Ten eerste door de Russische revolutie kon de vakbeweging en de linkse politieke partijen een achturige werkdag af dwingen. Ten tweede is door de beslissende veldslagen bij Moskou, Leningrad en Kiev in de Tweede Wereld-oorlog - in de periode Stalin - het fascisme in Europa en in Nedrland beslissend verslagen. Ten derde door het einde van de atoomwapenwedloop - in de periode Gorbatsjov - die ons van de atoom-oorlog heeft bevrijd. Althans voorlopig. Hier hebben de communisten zich 'met gevaar voor eigen leven' zoals je dat wel zou kunnen stellen - en ook bleek- ingezet. Het kostte de communistische partij van de Sovjet Unie zijn kop. Die partij werd opgeofferd notabene voor zijn inzet. Objectief gezien hebben de Europese burgerij en de Europeese staten bijzonder veel aan de communisten, hun inzet en hun lange termijn visie te danken. Niemand in Nederland - maar ook elders - kan er onderuit dat communisten dit onbaatzuchtig hebben gedaan en nog steeds doen. Dit zijn belangrijke mijlpalen in de recente geschiedenis geweest, die te maken hebben met het positieve denken en vechten van communisten en wat velen regelmatig in een verkeerd daglicht willen zetten.
Voor al deze bovengenoemde, voor ons zo inmens belangrijke gebeurtenissen uit de recente geschiedenis, hebben miljoenen communisten en anderen hun leven gegeven. Elke keer bleken hun offers goed voor de Europeese burgers maar min of meer slecht voor de communisten: hun partij, van waaruit in de tachtiger jaren het idee voor het stoppen met de atoomwapenwedloop werd geboren. De communistische partij van de SovjetUnie werd in 1990 in Rusland door krankzinnige ondemocratische moves, voor en achter de schermen, verboden. Notabene door Gorbatsjov in zijn nadagen. Haast in dezelfde week was hij zelf van het toneel verdwenen Ja ironie.
Geen mens kan er toch omheen dat zowel de Franse als de Russische revolutie veel hebben betekend voor de emancipatie van zowel de gegoede burgerij als voor de arbeiders in Europa. Als deze beide revoluties er niet zouden zijn geweest, zou Europa en de rest van de wereld er heel anders hebben uitgezien en zouden zowel de middenklasse zowel als de loonafhankelijken-klasse niet die posities hebben als dat ze nu hebben. Beide revoluties zijn onmiskenbaar de twee belangrijkste emancipatiebewegingen van de moderne tijd geweest.
Als we vooralsnog, objectief en achteraf, proberen te kijken naar de geschiedenis van de mensheid, heeft op de eerste plaats de burgerij zich in de Franse revolutie (1795) definitief vrij weten te vechten en daarna en tenslotte de loonafhankelijke klasse door de Russisch revolutie (1918). Dat zijn twee onvoorstelbaar belangrijke feiten. Hoewel deze strijd van deze twee klassen doorgaat is de basis voor de bevrijding van het individu gelegd. De emancipatie van het individu (zoals u en ik) hebben hun wortels in de Franse en Russisch revolutie. Dat kan niemand ontkennen.
Dat de winnende partij resp. het 'gepeupel' en het 'proletariaat', slachtoffers hebben gemaakt is evident. Een emancipatie is onmogelijk zonder slachtoffers. De Maagdenhuis-bezetting en de vrouwen-emancipatie hebben ook slachtoffers gekost. Toen Mozes de slaven van de farao uit Egypte wist te bevrijden zijn er ook slachtoffers gevallen. Lenin en Stalin hebben oost-Europa willen bevrijden van de achterlijkheid. Is Mozes dan nu ook een massamoordenaar? Elke bevrijdingsstrijd heeft de mensheid op een hoger plan van beschaving en welvaart gebracht.
De aantallen slachtoffers die in die jaren daaromheen gevallen zijn, zijn - hoe hard het ook klinkt - achteraf gezien minder dan het aantal dat miserabel geleefd zou hebben of gestorven zou zijn als die revoluties zich niet zouden hebben voorgedaan. De slachtoffers van juist deze twee revoluties zijn zeker niet voor niks gevallen. Mensen als Bolkenstein kijken - als het ware - alleen maar naar de kostenkant en niet naar de baten. Dat doet hij ook nu weer aangaande de bij elkaar opgetelde miljoenen slachtoffers van het communisme.
Bolkenstein's bevrijdingsbeweging - de Franse revolutie - waar de burgerij de macht op het feodale systeem veroverde, heeft ook velen slachtoffers geeist. Elke emancipatiebeweging eist slachtoffers. De ene wat meer, de ander wat minder. Alle slachtoffers van een emancipatiestrijd zijn slachtoffers van een beweging of een situatie. Niet van toevallige personen of leiders.
Door de Franse en de Russische Revolutie heeft zowel de burger als de arbeider (in de ruimste zin van het woord), zowel als zeer grote delen van de massa, een enorme stap voorwaarts kunnen maken.
Het belang van een revolutie die door het volk gedragen wordt is evident. De massa heeft het recht en de plicht die dingen te doen die - op een gegeven moment van rijpheid - gedaan moeten worden.
Slachtoffers
Net zoals de inval in Normandië van Churchill en Roosevelt een bepaald historisch nut en een groot aantal 'onschuldige' slachtoffers had. De slachtoffers aan de Normandische standen en in mindere mate de slachtoffers van de daaropvolgende Brits-Amerikaanse-Canadese opmars hadden in zekere zin voorkomen kunnen worden als er geen anti-communisme was geweest en er direct vanaf het begin van de 2e Wereld Oorlog met Stalin zou zijn samengewerkt. Sterker nog, maar wel erg hypothetisch: de 2e Wereld Oorlog zou niet nodig zijn geweest als er geen anti-communisme was geweest.
Ik kan gemakkelijk staande houden dat het anti-communisme dodelijker is geweest voor de wereldbevolking dan het communisme. Sterker nog: ik zou kunnen stellen dat het anti-communisme en het bijbehorende kapitalisme, incl. het economische, culturele en politieke imperialisme dodelijker is dan het streven (en het vechten) van mensen voor een socialistische maatschappij. Er sterven - alleen al per jaar - meer mensen vanwege het heersende systeem van Bolkenstein en co, dan - naar deze mensen zeggen - aan het systeem wat Marx, Lenin, Stalin, Ho Chi Minh, Castro en anderen hebben opgezet of hebben willen opzetten.
Enschede, 2009?