Elk jaar sterven er over de hele wereld 60 miljoen mannen, vrouwen en kinderen vanwege de gevolgen van het kapitalistische en imperialistische systeem, waar de Verenigde Staten en west Europa het centrum van is. Dat is vele malen meer dan sommigen Stalin en Lenin toedichten in die jaren dat ze het socialisme, vanaf de grond af, moesten opbouwen.
Er zijn anderhalf miljard - of meer - werkzoekenen op deze aarde. Deze mensen kunnen hun eigen gezin niet onderhouden en zijn afhankelijk van de bedeling of van de kruimels die anderen hen laten. Een half miljard mensen op deze wereld hebben het redelijk goed en vijfeneenhalf miljard hebben het gewoonweg slecht.
En deze drie ontwikkelingen worden alleen maar sterker. De rijken worden rijker en de armen worden armer en aan hun lot overgelaten. Het kapitalisme is een magneet die alle rijkdom uit de zakken van de ander weet te zuigen en alle grondstoffen in de hele wereld voor een prijs ver onder de wewrkelijke handelswaarde weet te verzamelen. Het kapitalisme bepaalt sinds de val van de Sovjet Unie helemaal alles en van alles zijn prijs. Alleen China sputtert nog een beetje tegen. Net als in de tijd van de grootgrondbezitters (het feodalisme) is er nu sprake van grootkapitaal bezitters (het internationale monopoliekapitaal), met hun centra in ons deel van de wereld.
De wereld zit zeer onrechtvaardig in elkaar: de een heeft wèl macht; de ander kan zijn leven lang nog zo hard werken en zijn best doen en heeft en krijgt niets te vertellen.
Waarom blijft dit in stand? Waarom gebeurt dit allemaal maar?
Enschede, 11/1/2000 (1e versie); updated: 2001 en 2008